Sonsuz bir gidiştir 'hoşça kal'

--
Hoşça kal demişti kapıyı arkasından kapatırken
Hani… Akşama görüşürüz der gibi bir elveda
Peki ya canımın yangısı
Peki ya sevişmelerimiz…
Diye haykırdı gözler
Dudaklar ısırılmaktan kan revan
Ama dört duvar arasında
Sadece sessizlikti yankılanan

--
sustum…
sessizlikte fark edilmedi gidişin

keman yayı / rahvan gider tel üstünde
ölüm öpücüğü / yan flüte konan dudak
çığlığımı bastıran yangın / sön
nabzım duracak

deniz üstünü ıslak diliyle yalayan rüzgar
anlatma... öncesinden bilirim
sonsuz bir gidiştir « hoşça kal »
al koynuna / yelkenine dola her gidişin

dönüşü var mıdır söyleyin
kozasına geri döner mi kelebek
bellek isyanı unutulmalar
ve bir ömür işkencesi değil midir beklemek

kabuğu erken çatlamış çalı kuşu misali
yuvamdan yılanlar geçer / sancısız
beni kaç kadın daha sevmeli
ve terketmeli acısız / acımasız

daha kaç notayı dizmeli parmaklarım
sol sesinden hüzün damlatıyor gitar
geciken telaşlı ezgileri gecenin
kokun misali üstümden mi silinsin

kaç sürgün daha yemeli bahçemdeki çınar
kaç budağı daha budaklanmalı
yangınlar mı neden olmalı / ki fark edilsin

kaç kırlangıç göç etmeden yuvasını terk eder
terk edilenler kanadı kırıklar mıdır
acılarından mı kendilerini atarlar uçurumlara
uçurumlar... ki uçmayı öğretir onlara

bir günlük yaşamlarına
intihar süsü verir kelebekler
bir koza uğruna öldüler denilsin
acısın tanrılar ve bir hayat daha ikram edilsin

kan kaybediyor uçurtmam
yüreğime pranga / dilime susmak düşer
guguk kuşu yumurtasını bırakmış çocukluğuma
büyüsem ne farkeder

mırıldanır iki dudak baş ucumda
vücudum teneşir taşında / çıplak
bunu da mı yaşamak vardı
bu yaşımda…

--
Guguk kuşları, yuva yapmazlar.
Yumurtalarını bir başka kuşun yuvalarına bırakırlar.
Guguk kuşu yavrusu, diğer yavrulardan bir-iki gün önce yumurtadan çıkar ve
kanatlarının yardımıyla yuvadaki yumurtaları aşağı atarlar.
Ve yuvanın gerçek sahibi kuş, guguk kuşu yavrusunu kendi yavrusu zannederek besler.

Acaba çocukluğumuza bırakılmış guguk kuşu yumurtaları mıdır,
büyümüşlüğümüze miras kalan.
--