Sokağın paslı ayak izlerinde
herkesin taşıdığı
aleni sırlardı oysa.
Herkes
heybesindekilerini
saklama telaşında.
Anılarındaki çatlaklar
alınlarına vururken,
kurumuşken bir damla su
aşkın yakamoz haline,
kangrenliyken vedalar,
ruhsuzken öpüşmeler,
koklarken,
ayrılırken,
kavuşurken,
sevişirken
yada
sefilken bilcümle
intihara vururdu
vadesiz düş'ler
metruk bir sahilde...
Kayıt Tarihi : 17.7.2014 18:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mistik dürtülerimiz, doğa özlemimiz, insan sevgimiz, geçmişe duyulan özlem ile geleceğe dair düşlediğimiz dünyayı yaşamak ve yaşatmak adına sözcüklerde doğuşumuz, çirkin medeniyetin zehirli arzularına karşı koyuşlarımız... şiirle vücuda geliyor ve özümüzü şiirde buluyoruz. Hiç birşey bırakacagız sonsuzluğun dingin avuçlarına HİÇBİR ŞEY Ne adımız çağrılacak o lâl çığlıkta, ne boşluk ruhumuzu barındıracak Hiç birşey bırakacagız, hiçbir şey Şaire karanlık, ressama boşluk...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!