Sonsuz bildiğim

mahsumiyetinin gölgesinde gizlenmiş,
ihitişamlı güzelliğinin mahkumuyum ben,
sıradışı hırsızlık bu sonsuz bildiğim;

gidişini bu kadar kusursuz kılan vefadan yoksun olmanmıydı.
canımı acıtışını abartarak anlatmayacağım,
yerimde olmanı istemezdim sonsuz bildiğim;

öylesine sevilen değildin,heves kadar kısa,zevk kadar anlık,ve bu kadar karanlık değildi aşk bildiğim;

yolun uzunluğu yanındaki yar ile kısalırdı,zor günlerde geçilirdi elele;

hiç birşey yük değildir seven birine,kızgınlık,dargınlık,kırgınlık,bahane değildir hiç bir gidişe;

ben gururumu kaç kere yere serdim,
kaç geceyi uğurladım uykusuz,umutsuz başladım her güne sen yoksun diye;

bu yaptığın kanunsuz bir kaçış,
bedeli agır bir suç sonsuz bildiğim;

düştüğüm kuyunun karanlığındankaç kere uzattım elimi,tutmadın.
ben sevendim ben ölendim,
sonsuz bildiğim meğer bir sonmuş
işte bunu öğrendim...