Sonsuz Aşk Kalesi Şiiri - Ömer Faruk Kar ...

Suskun bir şehrin denize bakan yamacında
Aklımda suretin, hücrelerimde nefesin, yüreğimde sevgin,
Ufukların seyrindeyim…
Öyle bir seyir ki bu görünen yalnız sensin,
Gören ise bir tek ben…

Bir siren sesiyle irkiliyorum denizdeki tekneden,
Tekne ki aşka boyanmış rengi,
İçinde bir balıkçı dilinde bir haberle,
Yanına çağırıyor bana gösterip seni…
İniyorum yan yana duran teknelerin yanına,
Ağır adımlar atıyorum, hayalini ürkütmemek için,
Nihayet geliyorum balıkçının yanına,
Soruyorum, neden çağırdın beni söyle niçin,
Diyor ki ulaşmak istemez misin gördüğün şu hayale,
Dokunmak, koklamak, yaşamak, yalnız onunla olmak,
Diyorum ki istiyorum, sonu varsa bile ebede,
Onu hissetmek, içime çekmek, onunla yeniden doğmak,
Ver elini evlat diyor, atla hele tekneye,
Seninle gideceğiz sonsuz aşk kalesine,
Yalnız girmek kolay çıkmak zordur bilesin,
Niyetliysen bunu bilip öyle gelesin…

Razıyım ey balıkçı, sen götür beni hele,
En çok canımı veririm orda, başaramasam bile,
Ve başlıyor yolculuk savuran bir rüzgarla,
Ufuklara doğru uzanan ümit var bakışlarla,
Uzunca bir yoldan sonra varıyoruz kaleye,
Balıkçı diyor ki bundan sonrasında ben yokum seninle,
Ben mi bulacağım yolu bu dikenler içinde,
Evet sen evlat, sadece yürek sesini dinle…
Geçiyorum can yakan dikenlerin içinden
Ve giriyorum kalenin içine,
Ayak seslerim yankılanıyor,
Ve ürküyorum inceden…

Üst katlara doğru sessizce yürürken,
Hayalin düşüyor aklıma,
Diyorum ki ya burada değilse,
Derken kalp desenli bir kapı önünde buluyorum kendimi,
İteklesem de açılmıyor, kapının kilidi,
Ve bir not çıkıyor kapının altından bana,
En iyi sevgi cümlesini söyleyen bozar ancak bu sihri,
Derken dökülüyor sana olan tüm hislerim,
“Ağlamadan, dilim dolanmadan,
yumruğum çözülmeden gecenin karşısında,
Şafaktan utanmayıp utandırmadan aşkı,
üzerime yüreğimden başka bir muska takmadan haykırıyorum,
ONU ÇOK SEVİYORUM…!

Ve açılıyor ardına kadar o açılmayan kapı,
Ve sen çıkıyorsun sonunda karşıma
“Can tanem, huzurum, ziynetim, kıymetim, nimetim, cennetim…
Sen gelmeseydin eğer ben halen burada hapistim…”

Ve sarılıyoruz sımsıkı, hiç bırakmayacakmışçasına,
Ve söz veriyoruz birbirimize;
Bu rüyanın hiç bitmeyeceğine…
Semaya kaldırıp ellerimizi, dönüyoruz Rabbimize
Diyoruz ki, bu AŞK bizi götürse de ölüme,
Yine de hapis kalacaktır sevdalı bedenlerimizde…