Sonsuz Aşk Şiiri - Selçuk Alkan

Her aşk sonsuzluğu hakeder
Âşık, kalbinin kapılarına vurmuşsa aşkın mührünü
Sevgili dışında her canlıya
Elinde tutuyorsa dikenli gülü
Yüreğini kanada kanada
Yola çıkmışsa susuz çöller boyunca
Sevgiliyi görmek ümidiyle vaha dahi olsa
Uzatmışsa aşk celladına boynunu
Cellat boynuna vurduğunda
Diyebiliyorsa son nefeste
“Ey Sevgili! Bekleyeceğim seni sonsuz hayatta”
Her aşk sonsuzluğu hakeder.

Her aşk sonsuz tekliği hakeder
Sevgili uğruna ölen âşık
Eriştiğinde sonsuzluğa
Sonsuz âşık mutlak sevgiliyle toplandığında
Aşkın değeri sonsuz çıkıyorsa
Her aşk sonsuz tekliği hakeder.

Her aşk sonsuz ikiliği hakeder
Sonsuz nokta içinde
İki noktadan bir aşk doğrusu geçiyorsa
Kalpten kalbe bir sır, bu çizgide
Sadece iki kalbin anlayacağı bu esrârı
Kimse çözemediğinde
Sadece iki kişinin bildiği bu lisanı
Kimse anlayamadığında
İki nokta dışında tüm noktalar silinmiş
Sadece iki nokta kalmışsa mutlak zamanda
Her aşk sonsuz ikiliği hakeder.

Her aşk sonsuz çokluğu hakeder
Âşık vahdet sevgiliyi
Gündüzü, gecesi
Tüm renkleri
Sayamadığı nefesleri
Saatleri, dakikaları, her ânı gibi
Kesret görecekse
Her aşk sonsuz çokluğu hakeder.

Her aşk sonsuz yokluğu hakeder
Âşık sevgilinin ruhunda bir benlik
Gölgesinde siyah bir nokta
Okyanusunda bir damla
Çölünde bir kum tanesi olacaksa
Her aşk sonsuz yokluğu hakeder.

Her aşk sonsuz acıyı hakeder bitecekse eğer
Önce bir ruh-u aşk çıkar bedenden
Çıkarken parçalar, acıtır bedeni
Yaşarken çürümeye başlar
Yavaş yavaş toprak olur bedeni
Eliyle mezara koyar sevgiliyi
Kendini serper sevgilinin üstüne
Sevdiğinin cesedi çürümesin diye
O cesetle yaşar bir müddet
Ruh-u aşk geri gelsin diye
Gözyaşı ile sular mezarını
O mezardan bir çiçek çıkar, bitmiş aşk çiçeği
Gündüzleri hasret kokan deniz kokan bu çiçek
Geceleri kan kokar, gözyaşı kokar.

Her aşk sonsuz sabrı hakeder
Eğer uğrunda beklenilecek
Beklenmeye değecek bir sevgili varsa.