Sonsuz Aşk Şiiri - Ahmet Kemal

SONSUZ AŞK

Geldi ansızın dağların ardından
Çıktı birden bire bulutların arasından
Gitti bir bilinmezin dünyasına gözyaşlarıyla

Hicran sarıyor beni ey kutup yıldızı
Sever çocukları gün akşam olunca evlerde

Ölüme yağız bir bakış atsak
Ölüm ordadır bizde
Ölüm bizim oralıdır elbet

Aşka kanat açar göklerde
Sen tut kendini bir yerde
Anlat o masalı bize
Sen bir ayna önünde
Dur ve bana bir şey söyle
Bir kelam et en güzelinden
Dur ve beni ara kelimelerin arasında
Başka bir anlam vardır kelimelerin altında
Ben kimsesiz ve yoksul biriyim
Otur şöyle bana bir çay söyle
Otur iki kelam edelim
Belini kıralım iki kelimenin
Haydi aslan kraliçe
Ey benim ecem
Sultanım kraliçem
Kral kovuldu saraylardan
Genç kral oturdu tahtına
Ona benden selam et
Oyuncular ve seyirciler arasında
Dönüp gider bir diyalog
Şairler meydanında
Sürüp giden bir tirat
Şiir tadında bir aşktır sürüp giden
Seninle benim aramda
Benimle senin aranda
Bitmez bir savaş vardır
Sonsuz bir aşk vardır