Sonsuz Aşk Şiiri - Ahmet Keklikkaya

Nasıl sevdalıysa bülbül gelmemiş bahara,
Gölgeler nasıl sadıksa kişinin izine,
Şeytan nasıl aşıksa cehennemdeki hara,
Ben de öylece düştüm aşkının denizine.

Aklın kalmasın, medet ummam başka kızlardan,
Her gece hayalin raks eder durur karşımda,
Çıkar gelir rüzgarla, o parlak yıldızlardan,
Ay bile sönük kalır da yerinir arşımda.

Sen bir bakışınla diz çöktürsen kâinata,
Önce ben gelirim dize, müridin olurum.
’’Ben ilahınızım!‘‘ desen bu mükevvenata,
Tereddütsüz yola gelir, ehl-i din olurum.

Bütün güzellikler silinirken tek kalemde,
Gönlümde bir yüce puta dönüşecek cismin.
Bil ki; herkes söz veriyorken Bezm-i Alem’de,
Benim dilimden dökülüverdi senin ismin.