Bembeyaz Saçlarının kıvrımlarında. yosun dolusu keder. gözlerinde hüzün yağmurları birden irkildi
hıçkırarak titreyen ellerini oğuşturdu bir köşede
hiç bir teselli cümlesini işitmiyordu sanki
ayakta zor duruyordu dile kolay tam altmışbeş yıl bir yastıkta geçip giden . hayat arkadaşını ebediyete uğurluyordu
bir bir geçiyordu aklında yaşanmışlıklar. yüz yıl geçse doyarmıydı ? bilmem.. ama. ben uzaklardan izliyordum ebedi bir aşkında mümkün olduğunu tüm benliğimle hissederek..
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta