Sonsuz Aşk Şiiri - Ethem Turan

Yangınlar içinde
Sana sitem dolu gönlüm
Suda boğulan insan gibi
Her ağzımı açıp bağırmak istediğimde
Tıkanıyorum
Yutuyorum içimdeki zehri tekrar
Göğsüme ağrılar doluyor
Kahreden yaşamıma
Kaldığım yerden devam ediyorum
Vücudumun sızıları
Karabasan gibi çöküyor üstüme
Gelmeyeceğini biliyorum ama işte
Yine bağırmak istiyorum
Kurtar beni diye
Seni görmek istiyorum
Görmemeliyim biliyorum
Konuşmak istiyorum
Konuşmamalıyım onu da biliyorum
Ne yapmalıyım işte onu bilemiyorum
Gece olduğunda ıssız yerlerde
Senin adını bağırabiliyorum
Yudum yudum seni içip
Yüksek yerlere çıkıp düşleyebiliyorum
Yeter deme sakın
Yetmiyor,onu da biliyorum.
Bilmeni istiyorum
Avucuna aldığın kar tanesinin erimesi gibi
Senin için eriyip gidiyorum
Gün gün yok oluyorum
Sana kapılmadan önce
Sevgiye aç bir gönül
Hayatı ve insanları kabullenen bir ruhum vardı
Şimdi,gönlünü ve ruhunu yok ettiğin bu kölenin
Son bir isteği var senden
Sonsuzluğa göç ettiğimde
Kabrimi ziyarete gel
Gözünden bir damla yaş akıtmadan
Yaşarken ezdiğin gibi
Toprağımı ezmeden
Elimi tutarmış gibi
Bir avuç toprağımı tut
Tut ki gözümde kalan son bir yaş damlası
Toprak altında mutluluktan aksın