Sonsuz aşk Şiiri - Faruk Doğan 2

Sonsuz aşk

Bu satırlar sana
Sen geldin…
Ve ben sustum.
Bazı duygular var ki, anlatılamaz.
Bazı aşklar var ki, sessizlikte büyür…
Seninle olan her anımda, kelimeler yetersiz kaldı,
Çünkü senin varlığın, kalbimde yankılanan bir dua gibiydi.

Sana baktığımda zamanı unuttum.
Adını her andığımda içimde bir huzur yayıldı,
Bir ömür değil, bin ömür istedim seninle…
Çünkü seninle sevmek; sabretmeyi, beklemeyi, yanmayı öğrenmekti.

Bir gözyaşının kıyısında tanıdım seni…
Ve her seferinde kalbime dokunan o sıcaklıkla,
Ne tam hüzün oldun, ne tam mutluluk…
Ama her halinle vazgeçilmezdin.

Bazen susarak anlaştık seninle,
Bir bakışın her kelimeden daha anlamlıydı.
Aşk dediğin bir öpücük değil sadece,
Bir varoluş, bir sığınak, bir “hep buradayım” demekti seninle…

Yokluğun, içimde eksik kalan bir dize gibi,
Ama varlığın…
Beni baştan yazdıracak kadar güçlü.
Seninle yanmak, bir yangını sevmek değil…
O yangının kendisi olmak gibiydi.

Bilmeni isterim,
Bu mektubu yazarken elim titredi belki,
Ama kalbim hep seninleydi.
Bu kelimeler sadece kâğıtta kalmasın,
Bir gün gözlerine okuyayım hepsini,
Sessizce, sadece sen duy diye…