Sonsuz Âlemler Şiiri - Bedri Tahir Adaklı

Kim taktı ki parlayan, bu gökteki güneşi?
Daha nice derinde, dolu-dolu âlem var,
On sekiz bin âlemde, belki çok vardır eşi,
Bir tarafa akmakta, yolu, dolu âlem var.

Uçsuz-bucaksız feza, bilinmeyen ne yerler,
Çarpışmadan dönmeyle, acep kimi dinlerler,
Emirber nefer gibi, hem itâât ederler,
Fezanın sayfasına, yolu çizen kalem var.

Gök kubbeye takılan, güneş denen bu gözü,
On iki seyyar dostun, dönüktür ona yüzü,
Emrine imtisâlen, dönmeye vermiş sözü,
Yoksa kaybolup gider, gözden ırak zulem var.

Bu âlemi fark edip, intizamı görmeyen,
İntizâmı görüp de, hiçbir değer vermeyen,
İnsân-ı kâmil olup, müntehâya ermeyen,
Yazık eder kendine, çünkü elim elem var.

16.08.2009