Sonsozluk Şiiri - Genç Şair

Gece,birdenbire beni içince;
Düşünce; iç içe geçmiş içimde,
Söyleyin...bitsin bu ansız bilmece,
Ben ruhmuyum? Yoksa ruhmu içimde...?

Kayboldum sonsozluk sende kayboldum...
Nerdesin? Aradım,durdum öylece;
Kendimden kaçtım da, sana sokuldum...!
Beni... uzaklara götür, sessizce...

Uzaklar...uzaklar...yaklaş gölgeme;
Bir bak şu yüzüme; bu halim nice?
Vur beni yerlere,çevir özüme...!
Yak beni, sonsuzluk denen bilmece...!

Sonsozluktu derya, kafam sandalım,
Paramparça olmuş küçük sandalım,
Yaklaşın gemiler,benide alın!
Okyanusta öksüz,kırık sandalım...

Gölgeler...seslenin; yaklaştım size,
Güneşi kaybettin,ararken sizi,
Patladı dünyam,düştü denize...!
Gece yıldızlara sorarken sizi...!

Küçük...küçük daha yaş bir ağaçken;
Gövdem sosuzluğu kökte arardı,
Dallarım kuruyup,uçunca mesken!
Yıldızlarım söndü,dünyam karardı...!

Karanlık,karanlık...heryer karanlık...
Yıldızlar,güneş,ay hepsi bir anlık;
Bana; sönmeyen,tükenmeyen lazım,
Sonsozluk senmisin? Kalpteki sızım...

Ahmet Karaca

26 Mayıs 2011....