Sonsöz Şiiri - Metin Güngör

Kapağında gözlerin olan
Ve önsözüne adınla başladığım kitabımın,
Sonsözüdür bu.

Henüz hiçbir aşkı toz tutmamış
Genç tarihimin en rutubetli aşkı olarak
Kaldırıyorum senide,
Tahtaları henüz ıslak olan kitaplığıma.
Ayrı bir bölmeye değil ama,
Tamda diğerlerinin yanına

Bu hayatta bir sen biliyordun karanlıktan korktuğumu,
Birde Annem.
Güneşli günlerde bile gözüme perde çekerdin sen
Ve yapma dediğim halde
Hergece ışıkları kapatırdın giderken.
Ama herseferinde
Birbirinden renkli gece lambaları örmüştür Annem,
Uyumak için saydığım koyunların yünlerinden.

Bu yüzden
Adını taşıyan bu kitap,
'Ana' dilimle yazdığım bir aşk çöplüğü
Her kelimesi bir diğerinden daha fazla
Seni ima eden bir israftır artık.

Şimdi bakıyorumda sana
Aslında o kadarda haketmiyorsun,
Sayfalar dolusu açıklanmayı.
Bu yüzden
Ağlamadan,
Kırılmadan,
Kupkuru,sade bir elveda.

Git ve mutlu ol
İki kelimeyi bir araya getiremeyen aşklarda..