Hangimize vurmadı ki gecenin ayazı
Karanlığın inişi hangimizi gömmedi ki yalnızlığa
Nergisler, nilüferler, papatyalar süslerken düşlerimizi
Bulmadık mı kupkuru çöllerde kendimizi
Yaksak ta sevda limanlarını
Fırtınalar ortasında kalsak ta çaresiz… yapayalnız…
Bebe gibi besler büyütürüz,
Hasreti bir sır gibi gönlümüzde…
Kurusa da hayat pınarımız…
Sönse de yeşil kandiller
Yorgun düşse de çırpınan yüreğimiz
Sensizliği yaşar… sensizliği yaşatırız…
Bir dal çiçeğini beklerken toprağımızda…
Kayıt Tarihi : 17.10.2005 14:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hülya Arıkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/10/17/sonse-de-yesil-kandiller.jpg)
saygılarımla...
Unutmayın, baharda açmayan çiçek yoktur...
En kötü ihtimal, yazdan kalma tohumları dökülmüştür yere ve dökülen tohumu kimse toplayamaz topraktan... işlenmişse toprağa.. baharın daha güçlü yeşerir...
Yeşermesi muhtemel umutlarınıza saygılar ve sevgiler...
Karanlığın inişi hangimizi gömmedi ki yalnızlığa
******************************************************
papatyalarda yalnızdı
bal dudaklım
gittin kalbimi de götürdün
mezarımda yalnız papatya
faruk
yüreğinize sağlık...
Yürekten kutlarım.
Sevgiyle kalın....
TÜM YORUMLAR (7)