Sonrasızca Şiiri - Kenan Kara

Heybemde sürekli bir okyanus masalı taşıdım
Uzun bir yolculuk düştü payıma
Yelkensiz, direksiz, yorgun bir gemi taşıdı
Güvertesinde ölü bir albatrosla birlikte
Sana ulaşıncaya dek

Seni buldum bir akşamüstü
Hesabı verilememiş bir aşk döngüsünde
Ufka baktım seni gördüm
Doğan güneşle birlikte yükseldin
Deniz, rüzgar, bulut
Taşıdı seni şarkılara, şiirlere
Seninle birlikteyken
Yapma çiçeklerin aslına dönüşünü izledim
Resmedilmiş kasımpatıların canlanışını,
Yorulmuş atların şahlanışını gördüm
Yazıya kullanılan kömürlerin
Rengarenk ağaçlara dönüşünü
Elimde köksüz tek bir gül vardı
Kısacık ömrünü paylaştım seninle

Beklerken
Severken
Zamanı tartarak öperken boynundan
Zamana yenildi bütün güzellikler
Şimdi son kez ufka bakıyorum sevgilim
Güneş batıyor
Başlangıcı olan her şeyin sonunu hatırlatıyor
Yaralı bilincimle sorguluyorum her şeyi

Sıcak nefesini tuttun içinde yıllarca
Avuçlarından akıp gitti geçmişin
Sonra sen yağmaya başladın bulutsuz bir gökyüzünden
Yağdıkça arındırdın beni
Yağdıkça sağalttın keskin ve kırılgan yönlerimi
Kan, kum ve ateşten mürekkep geçmişimi

Uyaklı, kafiyeli şiirlere
Hiç bir zaman benzemedin
Çünkü sen bambaşkaydın
Seni özgün şiirlerce sevdim
Bir iz kalsın istedim senden
Zamanın izinde

Çocukluğumun bayramlarında
Mutluydum biraz da olsa
Sonra senin yaşanılası ikliminde
Kuşandım bin bir çeşit mutluluğu
Aşkla, huzurla
Şimdiyse, sonrasızca gidiyorsun
Uykunda eski bir baladı sayıklıyorken
Yağmursu hüznün
Hiç bir fotoğrafı çekilmemiş vahaya ulaşıyor
Yaşayan son bitkileri de düşürüyor çatlamaya hazır toprağa
Güzelliğin çölün bazı bölgelerine yağıyor
Bir iplik halinde
Yüzüme bir süre daha bakıyorsun
Aklımda eskimeyen destansı yüzünle birlikte
Ben hala seni çok seviyorum

20/08/17
Sivas