Sonrasız Aşk Şiiri - Osman Deniz

Yüreğimle tanıştırdın ya beni yeniden
Sonrasız bir aşk yaşar şimdi ürkek nabızlarımda
Bir akşam kadar yorgun…

Aynalar sormaz oldu halimi
Aradım damar damar, bulamadım kendimi
Karıştırdım kanımı…

Çoğalttıkça varlığın, eksilmiş yüreğimi
Sindiğinden beri gözlerime gözlerin
İçimde bir çığlık yaşar, şimdi iki kişilik

Güneşi parlatırken gözlerimiz birlikte
Bulutlar fısıldarken damla damla gözlere
İçimizde saklanır, onulmaz aşkın sırrı

Dudaklarımıza değmez
Dokunmaz kulaklara
İçten içe yaşanır, sükût yüklü fırtına

Bu aşkın biçimini, ararken şu gözlerim
Çizik atar durmadan, ateştendir sözlerin
Ucu o kaleminin, kor gönül hokkasından

Hiç durmadan koşarken, kendi sonuna zaman
Biter mi hiç tutkusu, güneşe çiçeklerin
Artık bu can toplasın, köklerini topraktan

Uyanalım bir düştür, belki de şu yaşanan
Ötelerde yaşansın, bu aşktan yarım kalan
Aşkla sıyrılır insan, ölümün elinden ancak