Sonrası Yok Şiiri - Büşra Nisa Kaya

İnanması güç bir gerçeklik payı var:
Yoksulluğunu, kalbinin acizliğini
Sevginin azizliğiyle aynı kefeye koyamadı.

Genç yaşlarını ayrılıkla geçirdi,
Zamanın içinde giderek yozlaştı.
Kendini kaybetti, başka bedenlerde aradı; buldu da.

Yarım bırakılmış bir cinayetin ardında
Cesetler yığdı geçmişine.
Dünyayı gezdi gezmesine,
Ama yalnız onun gözlerinde buldu kendini.
Bir evin önemsiz bir biblosu gibi kırmaktan çekinmediği can,
Kalbine batacaktı.
Her gittiği yerde yama olacaktı bir yerlere.

İğreti duruşu, eksiksiz bir yalnızlıkla peşini bırakmayacaktı.
Yüzüne bakılmayan tarihin tozlu sayfalarına
Adını yazamadan toprakla bütünleşecekti.
Sayısız kez şiir okuyup hiçbirini hissedemeyecekti.

Geçmişin yükünü atarsa kurtulacağını sanmıştı;
Unutmuştu: Onlar hiç zamanın sınırları içinde olmamıştı.