Şimdi ne sen nede ben başlayamayız artık öncesinden.
Ayrılan ellerimizde tuttuğumuz kırılmış onca hayali kuramayız yeniden.
Yeni hayaller kurmak içinse belki çok erken.
Çoğaldı belki birbirimizde yok etmek istediğimiz yalnızlıklarımız birbirimizde.
Sen o kadar sendin ben o kadar bendim ki başlarken,
Sığamadık iki kişi bir bize.
Sen yağmuru severdin ben ıslanmayı,
Sen şiir severdin ben şiirin kendisi olmayı,
Sen gülümsemeyi severdin ben gülmeyi,
Sen geceyi bitirecek diye severdin sabahı ben geceyi getirecek diye,
Sen güneşli günleri severdin ben güneşi,
Sen insanları kendince severdin, ben insanın kendisince,
Sen hayatın içinde olurdun her daim, ben içimde taşırdım hayatı.
Biz ayna olamadık belki birbirimize.
Kayıt Tarihi : 26.3.2011 14:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!