Yüzlercedir
Gittiğime dünya gözüyle şahit yüzün, nihayet
Gelişlerimi anlatamadım, bu yüzden yollardayım hep
Bir türlü yerleşemediğim evler diyordum,
Hiçbiri ötekine açılmadı.
Eşyalarımı duyuyor musun?
O evdeyim ben hâlâ, dördüncü kat, on dört numara
Açık kalsın diye kapıların, düştüğümü anlatmadım
Akan suyundayım çünkü zor yaranda;
Beyaz raflarındayım, n’olur sil arada.
Mutfağındayım hâlâ git bak, yatağındayım
Yastığına bulaşan makyajında,
Akşamdan kalan bir tel saçım omzunda
Tırnağım ama en çok,
Geceleri etimden epey güç kopuyorum,
Bağışla.
Mavi saatlerindeyim gece yarısı
Üçü vuruyorum, uyanıp üçü vuruyorum
Halam bana gül reçeli bırakıp göçtü
Bu yüzden senin halandayım biraz
Onun bahçesinde, bir gülün katlarında.
Düşüp kırdığın kemiğini düzgün kaynatamadık, üzülme
Kaybolan yüzüğünde çatlaktayım.
Yara gibi gezerken odadan odaya, o gece
Tuzumu ver tuzumu! Kalbim…
Daha dün ilk çıktığımız bayırdayım.
Döndüğüm bütün bıçak sırtı yollarda aç
Durdum, kış günü ağrındayım.
Bir şarkı yeterdi ağlamaya bilirim
Şiirden geç küfre dayan! Kalbim…
Büyüttüğün her acımın yerini, kendin kazdın içimde.
Kış geçmiyor, suyumu ver! Çok yalvardım.
Suyundayım dedim; içerde akan kahırdır.
Çok konuşup hiç söylemedin,
Bu su nerde yıkanır?
Kayıt Tarihi : 14.8.2017 21:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
