Sonrası Şiiri - Yasin Uçgun

Sensizlik,bir yanı yarımlık,hep senden uzaktalık.
Hayattaki tek kimsenden yoksunluk,yani kimsesizlik.
Her gün olmayacağını bile bile o mücizeyi beklemek.
Ve korkusu; o mucizeyi yaşamadan ölmek.

Çok daha acımasızmış dürüstlük yalanlardan.
Beni sevme yalanını keşke hala sürdürüyor olsaydın.
Yalanları bile özleyebiliyormuş insan hayatta kalabilmeye.
Beni sevdiğin yalanına inandırmıştım kendimi,sevildiğime.
Sorgulayamazdım,o kadar ceasretim yoktu,sorgulamadım.

Sonra günü geldi dürüstleştin.
Ve sorular bıçak gibi saplandı yüreğime.
Ve buldu yanıtlarını hepsi yüreğimde
Unutuluş hepsinin acımasız cevabı oldu.
Sonrası dipsiz karanlık,sonrası çaresiz,çıldırış.
Hayata karışmamaya tek kalkanımdı,tek silahım; aşkın
Tek silahımı yitirdim ve teslim oldum hayata,kırıldım.
Kırgınlık kılık değiştirdi,vazgeçiş oldu.
Unutmanın en ağırı unutmadan unutmaktır.
Seni sonsuza dek kaybetmek kılık değiştirdi
Ve unutmak oldu.

Seni unuttum yalanıyla hayatı kandırmaya çalışınca
Hiç olmadığı kadar sert tokatlar indirdi yüzüme.
Sonrası dipsiz karanlık,sonrası;
Hatırlamaya bile dayanamadığım düş yıkımları.
Sonrası ''yalnızlık' kelimesine sığmayacak kadar derin,
derin bir yalnızlık.