Sonranın Sevinci Şiiri - Emin Özcan 1

Seni kuş yuvalarında gördüm
Çırpınıyordun.
Serçeler mis gibi kokarken
Avuçlarımın içinde,
Sen beliriyordun ay gibi gözümde
Karşımda oturmuş bir fal bakıyordun
Sonu erken olan bir sevinçle

Ellerinde ki fincanı yere bırakıyordun
Derken, kundaklarda sıkışan
Bir muş ovası çıkıyordu
Yanağın da ki gamzelerinde,
Sonra temsili müebbetimiz oluyordun
Evimizin her köşesinde

Şimdi ne gamze gülüşlerini görebiliyor
Ne de bir fincan kahveni içebiliyoruz.
Ne olur dolaştırma
Şu hepten dünyadan bıkmış
Pusatsız ve yalancı yaşamımızı

Kalma, terk edilmiş isyanın sonsuz durağında
Dön vakit seni gösteriyor
Saatler seni çalıyor
Dön ki garip kalmasın
Yıkık ve harap bırakılmış,
Her şeyimiz olan kadınlarımız.