Sonradan görmüşün yeme aşını,
Bir gün gelir başa kakıcı olur.
Kaldırır yumruğu, sıkar dişini,
Gönül kalesini yıkıcı olur.
Zenginin mülküne tamah* eyleme,
Her gördüğün el-âleme söyleme.
Kötü sözü sakız gibi çiğneme,
Dinlenmez sözlerin sıkıcı olur.
Harama bulanmış helâl yol tutmaz,
Yolunu şaşırmış, doğruya gitmez.
Yiğidin sözüne itibar etmez,
Namerdin diline bakıcı olur.
Umutlar havada pervane dönse,
Umurunda değil, dünyalar yansa.
Güneşler tutulup, yıldızlar sönse,
İnsan emeğini yakıcı olur.
Eli sürü sandı, kendini çoban,
Kendi yerli oldu, öteki yaban.
Eğer yalancıdan olursa baban,
Fesat tohumunu ekici olur.
Şeytana uyanlar yolundan azar,
Doğruyu söylersen sana da kızar.
Bir iyilik yapar, geri de bozar,
Yaptığını kırıp, dökücü olur.
Bezirgân olalı sağlam mal satmaz,
Düşen garibanın elinden tutmaz.
Dünyada hayrına bir bina yapmaz,
Yapılmış eseri sökücü olur.
KARAC’OZAN; görgüsüze yaklaşma,
Yolunu iyi seç, doğrudan şaşma.
Duru su gibi ol, bulanıp taşma,
Unutma tatlı su akıcı olur.
07 Ekim 2019 GÖLBAŞI
*tamah: Aç gözlülük, tenezzül, İstek.
Cahit Konut
Kayıt Tarihi : 8.5.2020 22:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!