Sonradan Görme Ruhsuz Şiiri - Yunus Öndoğan

Parayı görünce it gibi azar.
Kendi bildiğini okur yazar.
Milletin yoluna çukur kazar.
Sonradan görme ruhsuz.

Kibirden yanından geçilmez.
Sıfatı hayvandan seçilmez.
Kalıbına beş kuruş biçilmez.
Sonradan görme ruhsuz.

Usül, erkân nedir bilmez.
Kimsenin yaşını silmez.
İki çift kelam edilmez.
Sonradan görme ruhsuz.

Malı ve mülküyle övünür..
Para için sürekli dövünür.
Binbir parçaya bölünür.
Sonradan görme ruhsuz.

Beş paraya canlar satar.
Boş mezara kıvrılıp yatar.
İnsanı insana atar.
Sonradan görme ruhsuz.

Siyasete girer yer kapar.
Bir oraya bir buraya sapar.
Kendi kendine rol yapar.
Sonradan görme ruhsuz.

Davasız, dertsiz taş kafa.
Yüzünü dönse hangi tarafa.
Hep zarar, ziyan verir etrafa.
Sonradan görme ruhsuz.

Para ile gelir sanııyor asalet.
Her işi bir başka rezalet.
Ne öngörü ne de feraset.
Sonradan görme ruhsuz.

Tükürsen kızarmaz yüzüne.
Yazık olur inan tükürüğüne
Paha biçer ahmak öz özüne.
Sonradan görme ruhsuz.

Dünyayı bir baki yer sanıyor.
Hep kendisi için yanıyor.
Güç nerdeyse oraya dayanıyor.
Sonradan görme ruhsuz.

Hep riya kokar sözleri.
Fır fır döner bak gözleri.
Sağmaya çalışır öküzleri.
Sonradan görme ruhsuz.

İşi gücü hep olmuş gösteri.
Kendini sirkde sanıyor serseri.
Sanırsın şimdi yaracak yeri.
Sonradan görme ruhsuz.

Atalar boşuna mı demiş;
Sonradan görme,
Gâvurdan dönme.
Yanında gâvur halt etmiş.
Sonradan görme ruhsuz.