Sonradan Şiiri - Bekir Dalkıç

Soğuğu donarken farkettik.
Canımızı bedenden çıkarken.
Oysa görüyorduk, duyuyorduk,
Ama gözü açık uyuyorduk.
Yaramızı yakarken farkettik.
Sadece biz yaralıyız zannettik.
Sonradan.

Hırsızı çalarken farkettik.
Yalakayı yalarken.
Haini satarken memleketi.
Korkağı kaçarken.
Farkettik hep sonradan.
Gözlerimiz, kulaklarımız, aklımız.
Sonradan farketti.
Sonradan.

Güzeli yârken farkettik.
Kudüs'ü cayır cayır yanarken.
Yokluğu ararken ekmeği,
Yoksulu yamarken.
Sonradan farkettik.
Sonradan.

Yaradan bizi bir yaratmış.
Meğer her yerimiz yaraymış.
Açmışız kendimizle çokça arayı.
Sızlarmış yüreğimiz ince ince.
Dost dediğin altın imiş, bulmuşuz.
Onu da farkettik gidince.
Sonradan.

Ama unutuyoruz anında.
Hep bir olta tutuyoruz denizden.
Dipte kalanları üzüyoruz.
Koskoca bir okyanusmuş dünya.
Gidip kızgın bir yağda yüzüyoruz.