Sonra uyku giyiyor gözlerim

Sonra uyku giyiyor gözlerim…

Bekleyen hüzün dağılıyor,
Sessiz bakışlara, rehavet çöküyor,
Durulan gökyüzü…
Rüzgârı yolcu ediyor bir zaman,
Kanat çırpar gibi,
Bir kuş yüreğinde, uzaklaşıyor sevgi,
Dolu bulut olup…
Dökülen yağmur tanesiyle, buluşuyor toprakta,
Kök salan sevgi tohumları,
Bir sarmaşığın dalında, açıyor hayata,
Sisler aralanıyor; rahmet kokuyor, alabildiğine tabiat…
Yeşilin her tonunda bir şiir gizleniyor,
Her şiirde bir hayat…
Duygumu anlatıyor, yüreğimden kopan sevgimi,
Ruhum dizginlenemiyor…
Adeta çıldırmış bir dağa tırmanıyor,
Sevgim başka bir güneşin doğuşuna kalıyor,
Gecenin karanlığında kayboluyor tenimde…
Yorgunluk çöküyor, bedenime…
Sonra uyku giyiyor gözlerim…

Oktay ÇEKAL
21.03.2012-21.31