Sonra ölüme gelirim Şiiri - Orhan Hatıl

önümde duran
kolumu kanadımı kıran
yıllar korkusu
kan gibi akıp giderde zalimce bırakır canı
bir öpücük bile istememişken
hiçbir arzuyu onun için beslemeden sevmişken
bu manasız tavırlarındaki ölümcüllük yaktı beni

sonra ölüme gelirim
yaşayan ruhumu güvendir biten
saflığın kulluğunda yaşamadan yanılgıdır giden
insandır gözbebeklerimdeki adem
hayvan olsada can değilmi

sonra ölüme gelirim
herşey bir yalan sahneymiş
güzel saçlarını verene kurbanı tek
giderim
bırakırım
yaşarım
atlatırım
sonra an gelirde gerçek ölüme giderim
giderim elvet