Sonra mı? geçmedi işte.
vücudumun son hücresine kadar bu acıyı hissetmek inanın umrumda değildi.
asıl içimi acıtan bu acıyı kimseye anlatamayacak kadar kimsesiz olmamdı.
evet yalnızdım, inkar etmenin bir anlamı yoktu.
İşte sonra kimse kalmadı.
Hiç kimse.
Bağırmak için..
Yalvarmak için..
Çünkü herkes gitti.
Çünkü herkes gider.
Ama seni dipsiz kuyuya atıp gittiklerinin farkında olmadan giderler.
Gidenler mutludur,
Kalanlar ise bileklerinin kanlarıyla boğulur.
Kayıt Tarihi : 21.1.2015 01:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!