Gönlün, bilirim ki, hep benden meyil,
Hiç beni süzdün mü, elâ gözlü yar?
“Güzellik gördüm” dersin. Hiç doğru değil,
Bitlis’i gördün mü, elâ gözlü yar?
Memleketim Bitlis, dağlar ardında,
Bir gölün yanında, Nemrut altında,
Tipi-boran kopar fırtınasında,
Sen tipi gördün mü, elâ gözlü yar?
Bizim yüreğimiz dertle yoğrulu,
Bir de sen açma, çıkılmaz yolu.
Derler ki; “Bitlisli. O bir Doğulu”,
Kalbini böldün mü, elâ gözlü yar?
Bizde güzellikler, taçtır başlara,
Kudretten renkler, sürülüdür kaşlara.
Rüzgârda savrulan güzel saçlara,
Kınalar sürdün mü, elâ gözlü yar?
Kızımızın, leçek örter başını,
Yaydır zaten, aldırmazlar kaşını,
Sırma diye, övünme hiç saçını,
Kırk örük ördün mü, elâ gözlü yar?
Bizde kadın kutsal, verilmez dile,
Yuva direğidir, her şey nafile.
Yalınayak, terli bir gömlek ile,
Hiç toprak sürdün mü, elâ gözlü yar?
Kadın son söz, tetiğidir tüfeğin,
Kartaldır obada, dört bir köşenin.
Sevda cephesinde şehit düşenin,
Alnından öptün mü, elâ gözlü yar?
Mehmet Cemal SAYDAM
__________________________________________________________
Yukarıdaki şiirim, baskıya hazırlanmakta olan 'ACISIYLA YANMAK MEMLEKETİMİN' adlı eserimde de yer almaktadır.
Mehmet Cemal SaydamKayıt Tarihi : 9.8.2010 01:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!