Sonra İçime Ağlarsın Şiiri - Ahmet Tığlı

Nezaman ağırlık çökse ruhuma
Ayak seslerini duyarım
Hırçın rüzgârlar savrulur
Senin labirentlerinde sıkışıp kalırım
Kapılar kapanır üstüme sessizce
Gıcırtıları acıtır yüreğimi
Teneke adamlar geçer gözlerimden
Onlar kalp taşımazlar
Gözlerimi masalarında ağlatırlar
Meze yapıp bir çöplüğe atarlar
Katlan diyorum duygularıma
Kat kat oluyorlar
Sinirlerim korsanlığa çıkacak
Öfke denizlerinde yelkenliyim
Gardını al sevgili sular kabarmadan.
Nezaman gelsem düşlerine
Rüyalarını yağmalıyorlar
Kaç mevsimi tükettik ardımızda
Birşeyler yürür önümüzde
Şehir yürür sen yürürsün yalnızlığım yürür
Akrebi kırık saat gibisin
Nezaman doğruyu gösteriyorsun
Gönül isyanlarda kalmış
Zaman firarda sana dair
Çok koşan bir sevda dinleniyor
Yüreğimin arterlerinde
Hüzzam ney sesinde yankılanıyor
Suskun şarkılar anlamını yitirmiş
Nezaman uzatsam ellerimi
Yanımdan geçip gidiyorsun
İhtiyaç duyulan saatlerde
Islak kasım tutuklanıyor bulvarlarda
Yaprakların solgun dudaklarından
Kaldırımlara değen kelebek öpüşlerinde
Bastonlu bir mevsim tükeniyor içimde
Sevdamı kanatıyorsun
Çıplak ağaçlar gibi üşüyorum
Nezaman baksam gözlerine
Kıvılcımlar saçıyorsun yüreğime
Bir mola alırım bakışlarında
Uzun bir yolun yolculuğunda
Kirpiklerinin gölgesinde dinlenirim
Terkedemem gözlerini hüzün çöker aynalara
Sonra içime ağlarsın...

Ahmet TIĞLI 18.11.2008 (Sevgi Merdivenleri)