Sonra Acılar Yaşanır Şiiri - Hüdai Ülker

Kollarımı sıkıştıran bir kerpetenin acısıyla çıktım sokağa.
Aramızda sağ kalıp, bir baskının acısını duyanlar,
sizler bilirsiniz nelerin neremizi sızlattığını
herkes bilir, bir acının sırrıyla gömüldüğünü.

Beni hüznün hocalığına yakıştırmasın kimse
evet aşk bir kerpetendir bazen
bazen berrak akan bir suyu öpecek kadar alicenapımdır,
bir ummanı saklayacak kadar nekes.

Sorulunca söylenmeyen ne varsa
ruhta gezinir, çalıp oynar yıllarca,
acılar söylenmezse kerpetenler gururlanır
ve yağmur sularında rengi kaçar mutluluğun.

Dayanılmaz kımıldanmalarla güneşi örten bulutların altında,
evet orada seni görenler
saçlarının bir kediye değmeyecek kadar
yüksekte olduğunu onaylamışlardır.

Artık ne varsa kalan bize
o şehrin sırtlarından
uzun ve ıssız öykülerden çıkıp yaşarlar tekrar,
ve her mevsim canlanan sokaklarda tekrar gezinirler.

İşte, kollarımı sıkıştıran kerpetenle geldim gene
acılarımı teslim ettim dürüst bir öykünün kollarına
emanet aşkları koruyacak vaktim yok, çekip gitmem lazım
adımı da silerim tabelandan, kuşlar hep sessiz gider unutma.