Sonra Şiiri - Günal Aydın

Sonra
Ne yazdığının bir anlamı kalıyor nede söylenenlerin
Kendi içinde derin bir sessizliğe gömülüyorsun
Ve sessizliğin derinleştikçe yangınların artıyor içinde
Canın acıyor yüreğin sızlıyor bildiğin paramparça oluyorsun
Volkan'lar patlıyor belki göğüs kafesinde susuyor susuyorsun
Birden yağmur misali göz pınarların çağlıyor ağlıyorsun
Dahada kendi içine çekiliyorsun
Kalemin bam teli kağıda düşüyor
Çektiklerini yazıyorsun
Şiir diye okuyorlar
Öyleya inanmışsın bir kere
Şair olduğun yalanına
Canın acıdıkça yazıyorsun sonra
İçinde kelimeler tükenmek bilmiyor
Oysa insan olmazların peşinde kendini tüketiyor
Ne garip değilmi infazın verilirken sevgilinin saçlarında idam edilmek