Sonnet - Ahizede sükunet beklentileri, s ...

Otur canım, kendimizi bilelim; sen ki hak edensin bu üzüntün niyedir?
her şeyi biliyorsun aslında; uzak, gün kadar yakın ve sen, bir dalgakıran
ve//ki öyle çok suyla boğuşuyorsun ki şu aşağıda, tepeden yağmur nicedir
çünkü onları da reddediyorsun, niyedir? o güzel damlaları, bağdaş kuran.
Ağlayınca hüngür hüngür ağlarsın sen, yeşil yapraktan daha titrek;
yaprak damlayı sever, sabahla doğada müzik dolar, canlılara raks
öyleyse, bir tam ağlayacaksın, ve birden merakla yüzün gülecek
şöyle ki, sana hayat bahşeden Tanrı da bak o zaman alacak makas.
Reddetsin dalgakıran okyanus sert dalgaları’nı ve bilirse hep gerçeği,
şanı ile vuku bulmak, seni getirecektir bana, sıcak elin gibidir: avuç avuç!
anlamsızlığın anlaşılamazlığı, bir tramplende şaşkın durmak gerekliliği;
hayatta görecek bir şeyin kalmadı artık böyle kötü, ben varım, uç! uç uç!
Ce! ışık makas alsın ar alı yanaklarından, yağmur yağıyor tepedeki malikane;
sen ki dalgakıran, kırma damlaları ama gelenleri değil, üzerine üzerine…