Sönmüş Yıldızlar Şiiri - Saffet Akkaya S ...

Yokluğunda;
Kül renginde yıldızlara özendim
Damla damla döküldüler tenime
Rengârenk bir beyazlıktı eğlencem
Hayal ile gerçekliğin arası
Bir çift sözü çok aradım bu gece…

Önüm beyaz, sağım solum her yanım
Süte düşmüş kandamlası şu eflatun yüreğim
Salkım saçak kar beyazı her bakışım her anım
Buz grisi gözlerime yıldız yağdı bu gece…

Sessizliğinde;
Ölüler şehrinin çığırtkanıyım
O kutsal huzuru katleder gibi, arsız…
Üveyikler taşır sızımı mor dağların ötesine
Solgun hülyalar diyarından
Katar katar…

Örümcek ağına düşmüş ruhumun iniltisidir
Şu delidolu rüzgârın hoyrat çığlığı…
Asırlara meydan okur hiç solmayan çiçeklerim
Bal öpüşlü, gül kokuşlu, safir renginde
Ama, küf kokar yüreğim
Matem, matem, matem taşar her vuslat seferinde…

Gelirsen eğer;
Sis çökerken o karanlık şehrin ıslak sokaklarına
Güneş dolar su renginde yüzüme
Gülümseyen bir çift sözü ararken
Anlarım ki, tüm kâinat vücut bulur
O üç harfli hecede…

Avcıdan ürkmüş maral gibi
Ellerine sokulurum
Sen okşarsın saçlarımı
Karanfil dalı parmaklarınla
Sabaha ulaşmayan o turuncu
gecede…

Dileğim;
Bir varım, bir yoğum düş sokağında
İbrişim bakışlım, nergis gülüşlüm
Işık deryasının sır bahçesinden
İnciler topladım, sana gül diye…

Yüzüm nasibindir… sırt döner isen
At beni yokluğun kör kuyusuna
Samanyolu senden bir adak bekler
Teninden kamaşan yorgun gözlerim
Sönmüş yıldızlara olsun hediye…

Ah sevgili;
Oyalı bir hançersin bağrımda
Söküp atamadığım…

(Kasım 2015)