Sönmüş Yıldız Şiiri - Veyra Stevsk

Elimi uzatsam tutacağım,
Uzatmaya mecalim kalmadı.
Biraz daha zorlasam olacakmış,
Zorlamaya gücüm kalmadı.

Güldüm,beni anlarmış.
Anlasalardı böyle olmazdı.
Bir kere olsun baksalar,
Yaralarım kabuk bağlamadan kanamazdı.

Artık herşey anlamsız geliyor.
Gökyüzünde parlayan yıldızın,
Sönünce anlamı kalmıyor.
Oldu,bitti denilemiyor.

"Ben kendimi hiç anlayamadım.Hoş,bundan sonra anlasamda birşey değişmeyecek.Benim yıldızım söndü. Sönen yıldız bir daha parlayamaz."