Sonmuş Şiiri - Tekin Bekar

Zamanın bir yerinde, aklına düşersem,
Yıllar önce, kalbinden düştüğüm gibi,
Gördüğün düşlerde, yine ''üşürsem'',
Bırak yağsın üzerime, yalnızlık denen tipi..!

Maziden eserse, sitem rüzgarları,
Bil ki; yüreğimde kopan, fırtınanın eseri,
Nasıl taşıdı bir ömür, vicdanın günahları,
Yorgun düşen ''aşkın'', yalnızlığa seferi..!

Dokunma artık, dokunma yüreğime,
Her seferinde ''adının'', izi kalmasın,
Gölge etme ne olur, doğacak güneşime,
Bu beden ölmeden, daha fazla yanmasın..!

Sabretmek çok zor, kalp hala atarken,
Gölgenin peşinden, koşmaksa yorucu,
Kırdığın ümitlerim, hançer gibi batarken,
Dilim dilim keser, nefesimi diğer ucu..!

Bir günah işledim, ''Aşktan'' bin af diledim,
Sanki ben dert, dert benim adresim olmuş,
Beraat beklerken, yine müebbet yedim..!
Seni bilmem ama, ''aşk'' benim için sonmuş..!