Sönmeyen Yıldızım Ol Şiiri - Ahmet Tığlı

Sen şakaklarımda zonklayan gece
Şafakta kızaran güneşin halisin
Yüreğimde hiç durmadan gülen
Tatlı bir tebessüm gibisin.
Kahkahalarını topladım sarı yapraklardan
Alıp gitmesin bir rüzgâr bulvarlardan
Gözlerine yuva yaptım kendime
Alıcı kuşlara bakmayasın diye,
Seni kaybetmek titanic faciası olur
Aşkımız yıldızsız gecelerde boğulur.
Sen bir adım yakınımda,
Bir adım taa.....ötemdesin
Çoban yıldızı selâmı verip kaybolmadasın.
Seni sevmek bir dokunuş kadar yakın
Ellerin yok,ellerin hangi ülkede senin,
Sen ne mevsimlik gül,
Ne dalından koparılacak yapraksın
Ömrüme ömür katacak uzun bir zamansın.
Çiy düşmüş gönlümde ıslak gözlerin
Sevdası büyük olur engin denizlerin
Seni sonsuz mutluluk gibi sevdim
Elvedası yok bu aşkın
Batmayacak güneşimsin,
Ve sen yaşanası bir aşkın son çiçeğisin.
Ben yaklaştıkça kaybettim mehtabımı
Yıldızlar çekilip gitti,korkularım bundandır
Gözlerini birkez aldınmı bir daha yanmaz güneş
Bir meş'ale yak gönlüme "ateş istidası"olsun
Gönlüm ışığınla avunsun
Yüreğimde hiç durmadan yanan
Sönmeyen yıldızım olsun...

Ahmet Tığlı 2.11.2014 (Sevgi Merdivenleri)