Sönmeyen Volkan Şiiri - Ahmet İnce

Güneşin çocukları, düştüler toprağa korkusuz,
Ölüm, ayrılık rüzgârı değil, bir sevdalı gülüştü.
Düştüler toprağa, el ele, kucak kucağa,
Yüreklerde çoğaldılar ölümsüz.

Ölmediler onlar, güneşin çocukları ölmez ki,
Bu yadsınmaz gerçeği,
Karanlığın cellatları bilmez ki…
Özgürlük yıldızları, kavganın kalbinde dirildi,
Kavga, devrime yöneldi.

Devrim,sönmeyen bir volkandır halkların yüreğinde,
Yıldız yıldız parıldayan, ele ele tutuşulan,
Ve zafere kadar birlikte koşulan...