Sönmeyen Kor Şiiri - Akif Turan

Kestel’de boşaldı evler birer birer,
Duman çöktü dağlara, içimizde keder.
Bursa yanarken, Karabük sustu,
Siren seslerinde yankılanır bir kader.

İzmir’de köz var, Uşak’ta yanık iz,
Her kıvılcım sarar geceyi sessiz.
Rüzgârla büyürken alevin sesi,
Sarıldı külüne yorgun bir giz.

Hatay ağlıyor, gözyaşı derin,
Kül oldu bir ömrün yeşil seferi.
Ciğerler yanarken, sessizce içten,
Bekliyor toprağım serin bir nefesi.