Sönmeyen Ateş Şiiri - Mevlüt Kurt

Yanan kor ateşi küllere gömdüm,
Yinede parladı alevlenerek,
Aşkları sırları kâğıda döktüm,
Yanarken kıvrıldı baktı gülerek.

Parıltıyla yandı denizin üstü,
Yakamozu yine orada gördüm,
Kader sinirlendi belki de küstü,
Batırdım denizin dibine gömdüm.

Daha bir alevlendi yakıyor beni,
Bilemedim anlamadım derdini,
Yaksın bitirsin diye bir birlerini,
Onu cehennemin dibine gömdüm.

Ruhumu yakıyor bilinmez ateş,
Sanırsın bir metre tepemde güneş,
Kalbimin içini kendine kafes,
Seçmiş ya, ben onu oraya gömdüm.

Akar magma zor söndürür denizler,
Ateş gizler duman tüten dehlizler,
İnsanoğlu nice sırları gizler,
Hepsini de Allah aşkına gömdüm.

24.03.2009 Emirgân