Sönmeyen Ateş Şiiri - Mehmet Işıkoğlu

Doyamadım sana canım sevgilim
Sevgim günden güne daha artıyor
Senden ayrı kalmak en büyük zulüm
Istırabım artık bana yetiyor

Sağıma soluma yerleşen sensin
İçimde kalbimde gürleşen sensin
Hayalin doldukça yaşlı gözlere
Gözümde gönlümde birleşen sensin

Aşkınla tutuşmuş gönül bir kere
Sönmüyor gitmiyor hiç başka yere
Bazan küllense de kapansa üstü
Aniden saçıyor alev her yere

Başka dudaklarda haz bulamadım
Beni susatacak tuz bulamadım
Gönül bahçesini yeşillendirip
Çiçek açtıracak yaz bulamadım

Sevgi deyince dur yok üstüne söz
Yakıyor özümü yüreğimde köz
İçimi kavuran yangına sebep
Aşk selamı veren sende iki göz.