Sönmeyecek Şiiri - Cemal Yavuz

Hak için hak, hak yolunda yanan bu ocak.
Haksızca kapandı. Ama sönmeyecek.
Mert dayanıp, namert kaçacak.
Ama bu ocak sönmedi sönmeyecek.

Ahmet Yasevi, Yunus Emre, Hacı Bektaşi Veli,
Yanardı bu ocak onlardan daha eveli.
Oğuzhan’dı ilk hakanı, bozkurtsa ilk neferi
Ama bu ocak sönmedi sönmeyecek.

Türklükle yandı, İslam’la nurlandı.
Ellerde bayrak, dillerde Kur’an vardı.
Diye, bazen korlandı, bazen horlandı.
Ama bu ocak sönmedi sönmeyecek.

Ne bu düzene yalandık, nede yarandık.
Hak için, hak yolunda vatana adandık.
Beş bin şehit verdik, tapusunu aldık.
Ama bu ocak sönmedi sönmeyecek.

Suç olsa da vatanı sevmek, seveceğim elbet.
Biliyorum bedeli mezar, zindan ve gurbet.
Olsa da tutuldu, tutulacak bu nöbet.
Ama bu ocak sönmedi sönmeyecek.

Bilsin ki çıkarı için fetva verenler,
Misyonum bitti deyip, bilmem neye girenler.
Çıktıysa da kuzu postunda kurt görünenler
Ama bu ocak sönmedi sönmeyecek

Yanında başkanlarım, başta Başbuğ’um.
Hizmet veriyor, emrinde Türklüğün.
Allah ömür verirde görürsen çocuğum,
Ama bu ocak sönmedi sönmeyecek.

Ankara/1983