Sönmeden Önce Titreyen Mum -119-

Kanatlarında harp çıkarır arsızlığı meleklerin
Ve alnından öperek alır namusunu ısrarlı hecelerin
Giderek çoğalır etrafında kan gibi bir kalabalık
Keser atar esrarını kalır ortada omuzları apaçık

Uçurur bütün yaprakları, salınarak gelir gider
Gözleri dipsiz çivi, duvarları deler keder
Toktur karnı yan yana geçen bir geceye
Ölünceye kadar değmez alnı aşk için secdeye

Geceleri sarar odamı tütünlü bir yalnızlık
Ve parmaklarımda biter hüzünlü bir kansızlık
Uyuşuk bir uyku geçer damarlarımdan
Almadan canımı bırakır dudaklarımdan...