Sonlu ve Sonsuzca Şiiri - Güneş Davenport

“Sonsuzluk içinde, hep sonlularda,
bu kabulle kaldık bu insanlık durağında.”

‘son’ludur bize düşen döngüler
her ‘ilk’, ‘son’a gebedir bu yüzden.
içi içe doğar, ölür nice süreçler
birbirini yaratır, ‘iyi’ler, ‘kötü’ler,
güzel ve çirkin, günler ve geceler.
budur devinimin gücü
acı da biter, haz da
kış da sona erer, yaz da.
ama hep yenileri var ya yaşanacak
ölene dek, hatta sonsuzca...