Sonlu Şiir Şiiri - Nevzat Erkol

Canlı bomba kurulmuş
.......................ölümüne yürüyor
Onmaz yaralar kan üste
Kangren, kara çıban,
Hedefe kilitlenmiş
.......................hiç şaşmadan yürüyor.

Ateş fırtınaları
..............afsız, amansız
Üç adım önümüzde cehennem görünüyor
Kıl çadırlar sökülmüş zorlu göçlere
Korkunç kalabalıklar gecelere yürüyor.

İskelet çocuklar ölümcül ürkülerde
Yanık barut kokusu genizde yangı
Süreğen uykularda bebeler öksürüyor.
Canlı bomba yürüyor
Kurtuluşa yürüyor
Görmeyeceği zamanlar yüreğinde büyüyor.

* * *
Zembereği son kerteye kurulmuş
Kendi sözü kendisine geçmiyor.
Kopmuş bir film çemberinde
................zaman çılgın gibi dönüyor
İnsanlar bir anda çok küçük
Alanlarda karıncalar deviniyor,
Ayakları telâşlı bir yerlerden
Beyni uzak merkezlerden güdümleniyor.

Bomba - zaman - fitil - can
Bir adımda, bir an önce yürüyor...
.....................

Canlı bomba yok artık
Gökler vurgun şokunda
Karıncalar çığlık çığlık dönüyor
Ölüm kuşlarıdır alanların üstünde
Kanadını çırpa çırpa gülüyor
Uzaklarda, gizlilerde bir yerde
Diziliyor yeni baştan şifreler,
Sahralar büyük hedef
Kentler bir bir düşüyor.

Tankların paletleri petrol kirine batmış
Karanlığın içinde aç insanlar üşüyor.

2002