Sonlar Şiiri - Hamza Kaya

Sonlara alışmak, sonlarla barışmak
Teselli umut peşinde bilinçsizce koşmak
Keşkelerle avunmak
Bir parçam oldu, kabullenmesem de

Umutlar, yarınlar sonların avucunda
Can çekişiyor, darağacında isyanlarla
Birde gurbet kamçılamasa
Bu yabancı şehirde kalmasam bir başıma
Böyle pusar, teslim olur muydum yalnızlığa?

Böylesi sonlar bağlar mıydı dilimi?
Yıkar mıydı?
Korkudan ağlar mıydım geceleri?
Özlem, hasret nasılda yıprattı bu gözleri

Kahkahalar, sevinçler
Yapmacıktı, sahteydi önceleri
Artık onlarda yok
Garip bir hüzne bıraktı yerini