Songün Şiiri - Salim Erben

Kaç mevsimdir çatlak gökyüzü
Kara bulutlar tünedi gönlüme
Şimşekler çaktı yıldırım yağdı
İflah olmazdi gayrı bu yürek
Durmaz kanar yedi yerden
Bana uzak bana yasak...
Kara basan gibi çöktü songün
Sis çökmüş engin ovalarına
Tükendi kelam yazmaz kalem
Yazsaydı eğer yüreklice adını
Yaralanmaz kırardı inadını
Hani şiirlerim vardı sana dair
Rüya değildi sensizliğim can
Sana hasretim rüya değil canom
Ben nerede nasıl yanlış yaptım
Nasıl inandım nasıl bağlandım
Unuttum kendimi unuttum
Seni hayal etmekten şimdi
Ölü sözcükler dilim dilim
Artık
Düşsüz sabahlara uyanıyorum
Kimse harlamasın ateşi mi diye
Başka ateşler istemem diyorum
Bu gün songün gelmeyin üstüme
Kendi ateşimle pişmek istiyorum
Gel diyemiyorum sana gelme
Akça bulutlar gibi tomar tomar
Elimde şiir dilimde türkün
Hüzünleri yakmak için
Ben geleceğim songün sana
Heybem dolu umutla
Yıllar yılı peşinden koştum
Ellerin avuçlarımda coştuğum
Sevda yürekli bana uzak
Bana yasak garı adını anmak