Songül’üm Şiiri - Murat Demir

Senden sonra gül yoktu ki sevseydim
Sen benim sen, son gülümsün, Songül’üm
Yirmi değil yüzyıl bile geçseydi
Sen benin sen, son gülümsün, Songül’üm

Güneş ile çiğ damlası yapraktan
Buharlaşıp uçar iken topraktan
Bağ bahçeden, daha evla, ev barktan
Sen benim sen, son gülümsün, Songül’üm

Gecelere yamadığım ağıtlar
Yazıp çizip yıprattığım kâğıtlar
Senin ile nefes alan çağ atlar
Sen benim sen, son gülümsün, Songül’üm

Ayan beyan ezelimle ebedim
İçimdeki dokunulmaz mabedim
Bundan böyle gayrısını ben nedim
Sen benim sen, son gülümsün, Songül’üm