Son nefesim olsan da öleceğimi bilsem dahi
O kış akşamlarında içimi ısıtan sendin sevgili
Ne hayalleri kaybedip gömüyorum kalbimin topraklarına
Gül yüzünü düşündükçe hasret sarıyor bu son baharımı
Üzülsem de ne yararım var yağmur yağmur yağmayınca kalbe
Lütuf edipte gelmedin bu kalbin harabe şehrine
Kırık dökük olan bu durakta yanmayı başaran son lambayım
İntihar etmek istediğimde kurmalıydın saçlarına dar ağacını
Nitekim yağmur gibiydi dinmiyordu gözyaşlarım
Son satırlarında ıslanıyordu kalemimin isyanları
Umudumun katili tarafından tekrar hayata sarıldım
Nahoş bir gün batımına sayende kalp gülüşlerim elvedayı bastı
Kayıt Tarihi : 4.5.2012 19:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!