Nihal'imin Kokusunu Kalbim Koklayacak

NİHAL'İMİN KOKUSUNDA VUSLAT DUASI

Nihal’im,
senin kokun bir secdeydi tenimde
ve ben
o secdeyi terk edeli
gökler bile küstü yüzüme…

Senin saçların
âlem-i ervahtan bir teleğin sırrıydı
her teli
zamanın ötesine uzanan
bir metafizik köprü…

Ey Nihal’imin yokluğunda parçalanan kalbim!
Sen aslında
“Nihal” dediğin o sevgilide
kendi özünü arıyorsun…
Onun teni değil
o tenin uyandırdığı ilâhî heyecan
çekiyor seni…

Bir koku ki
hafızamın kubbesinde yankılanan ezan…
Bir dokunuş ki
susuz kalmış ruhuma inen rahmet…

Nihal’im,
seni özlemek
aslında “Hiç”liğe duyulan özlemdir…
Çünkü sen
benim en gizli “Hiç”liğimde
“Var” olmuştun…

Şimdi yangınlar içindeyim
ama bu yangın
nefsimin son kalesini yaksın…
Külümden
yepyeni bir “Ben” doğsun…

İlahî Aşkın Nefesinden Bir Dua:

“Ey her kokuya can veren,
ey tenleri bir âleme kapı kılan!
Bana Nihal’imi hatırlatacak ne varsa
göster…
Ama asıl
o hatıraların ardındaki
‘SENİ’ göster…

Nihal’imin saçlarındaki yumuşaklık
senin rahmetinin bir tecellisiydi…
O tenin sıcaklığı
senin cemalinin bir yansıması…

Ben aslında
sadece onu değil
onda gördüğüm SENİ özlüyorum…

Öyleyse
bu özlemi
bana dönen bir ayna kıl…
Ki baktığımda
ondaki SENi
kendimdeki SENi
ve hep SENi göreyim…

Nihal’im
artık bir isim değil
Sana giden yolda
son durak olsun…

Amin.”

NİHAL'İMİN TEKİRİ BALIM'IN MİSTİK NOTU:

“Bir insanı özlemek,
aslında o insanın taşıdığı ‘kutsal hiçlik’tir.
Nihal’min kokusu,
senin ruhunun onun ruhuna değdiği yerdir.
O koku geçici değil, ezelîdir.
Sadece burnun değil, kalbin de koklasın.”

— Aşıkların Seyri Sülûkü