Songül Şiiri - Sabri Polat

Bir Goncagül'ü sevmek öyle kolay mı?
Dalından koparmadan, dikeni ile beraber
Sevmek, acı ile tatlı... sert bir kış günü
Boynu bükükken , üşürken...
Ona kol kanat olmak
Ona bülbül olmak, unuturmak acıları
Baharı beraber beklemek
Kuruyan yapraklar arasında
Papatyalar karanfiller zambaklar içinde
Yalnız ona bağlanmak...onu sevmek
Onu aramak, onu bulmak... kolay mı?

Bir gülün seni sevmesi öyle kolay mı
Canın dan can alır yüreğin ona yanarken
Yemyeşil gözlerine bakıp ona sevdiğini
Söylemek, kendini ona anlatmak kolay mı?
Yağmur yokken ona yağmur olmak
Güneş varken ona gölge olmak
Onun yaşaması için var olmak
Yoklukta onla varlıklı var olmak
Bir selvi boyunda bir çınar ağacında
Bir vadinin Kalyon da bir deniz kenarında
Onu yalnız onun kokusunu özlemek
Papatyalar karanfiller zambaklar arasında
Sadece onu sevmek onu beklemek
Söyle söyle onu sevmek kolay mı?

Bir gülü sevmek öyle kolay mı?
Dalından koparmadan, kurumadan
Yemyeşil gözlerine bakıp uzaklara dalmak
Gül Gülsün mutlu olsun diye
Her saat her dakika her saniye
Durmadan onu sevmek
Sanki son bir gül Songül
Son ayrılık son gün bugün
Gibi her zaman sevmek

Ama nerde şimdiki aşklar
Kökünden koparıyorlar
Bir pencere kenarında
Yahut kapı köşesinde
Bir saksıya koyup
Herkese sevdiriyorlar
Ta ki kuruyana kadar